در نهم دی‌ماه سال ۱۳۵۹ به دنیا آمدم، دیپلم گرافیک دارم و فوق‌دیپلم
عکاسی. در رشته طراحی صنعتی لیسانس گرفتم، به جز بازیگری به کار طراحی
داخلی هم مشغول هستم که مرتبط با رشته تحصیلی من است.
روناک یونسی ورزشکار هم است. «رشته اصلی من بسکتبال است، مدت زیادی بسکتبال
کار می‌کردم. دوره اسب‌سواری هم دیدم و باشگاه رفته‌ام، به تکواندو هم
علاقه‌مند هستم.»
خانواده‌اش دوست داشتند او پزشک شود. «خانواده‌ام مرا یک پزشک می‌دیدند و
تصور می‌کردند پزشک شوم، باورشان نمی‌شد هنرپیشه شوم، برایشان تعجب‌آور بود
که من سراغ بازیگری بروم. گرچه موافق نبودند، اما مخالفتی هم نکردند و به
من کمک هم کردند، اگر همراهی و کمکشان نبود. شاید نمی‌توانستم این روند را
ادامه بدهم!»
بازی در نقش‌های ساده را دوست ندارم، دوست دارم نقش‌هایی بازی کنم که خاص و سخت باشد و چیزهای تازه‌ای تجربه کنم.
او بازی در نقش «مرضیه» سریال «گل‌های گرمسیری» را دوست داشت. «شاید اگر
نقش دیگری به من پیشنهاد می‌شد قبول نمی‌کردم، چرا که شخصیت مرضیه ۵۰ درصد
از شخصیت خودم بود.»
به نظر خودم بازیگر حسی هستم و فکر می‌کنم زمانی موفق هستم که بیننده حس و زبان مرا درک کند، ناراحتی مرا باور کند.
مادرم، بزرگترین منتقد من است، اگر او حس مرا باور کند در بازیگری موفقم.
نظر شخصی‌ام این است که «چهره» در بازیگر شدن افراد موثر است. این که
بازیگری که در قاب قرار می‌گیرد، چهره‌ای دوست‌داشتنی داشته باشد، مهم است.
چهره خوشایند، مردم را به تماشای بازی بازیگر می‌نشاند، فکر می‌کنم چهره
من یک معصومیت و خشونت در هم ادغام شده دارد که خودش یک ویژگی تازه است.
او درباره بازیگر شدن هم عقاید جالبی داشت: «برای بازیگر شدن یکسری اصول
کلی وجود دارد و یکسری اصول شخصی، من بازیگری را تجربی یاد گرفتم و
انفجاری… پله‌پله بالا نیامدم و سختی راه را کمتر حس کردم، اما با توجه به
تجربه کوتاهم، بازیگری در درجه اول به استعداد ذاتی و درونی افراد بستگی
دارد و فرد باید به طور ذاتی بازیگر باشد. فکر می‌کنم از اصول مهم بازیگری
باهوش بودن، احترام گذاشتن به پیشکسوت و استفاده از تجربیات آنهاست.»
اعتقاد دارم شخصی که یک روز زودتر از من وارد سینما شده باشد، پیشکسوت است و باید به او احترام بگذارم.
جدیدترین عکسهای سیما خضرآبادی دی ۹۲ 